weten dat ik een hekel heb aan dieren.
ALLE DIEREN.
Behalve om op te eten hebben die dingen
in mijn ogen geen enkele functie.
Katten tolereer is soms,
maar na vijf minuten met zo'n beest te spelen
begin ik me dan toch altijd wel aftevragen
hoe zo'n beest smaakt
en of het echt zo moeilijk is een nekje om te draaien
en hoe je het dan moet klaarmaken.
(alles smaakt met een goede pepersaus)
Met andere woorden (huis)dieren vallen in de categorie:
kinderen, bejaarden en andere ongemakken.
Ik heb vooral een enorme hekel aan honden.
Domme, saaie, lompe, kakkende,
blaffende overbodige ongemakken.
Mensen hebben zo'n beest, in een stad,
moeten daarmee gaan wandelen
en dan hun stront opscheppen.
Dan ben je toch een mongool.
Ik raak men eigen stront niet eens aan.
Laat staan dat van een hond.
Gatverdamme.
Seinfeld heeeft daar een goei grap over:
On my block, a lot of people walk their dogs and I always see them walking along with their little poop bags. This, to me, is the lowest activity in human life. Following a dog with a little pooper scooper. Waiting for him to go so you can walk down the street with it in your bag. If aliens are watching this through telescopes, they’re going to think the dogs are the leaders of the planet. If you see two life forms, one of them is making a poop, the other one’s carrying it for him, who would you assume is in charge?
Het is toch ook zo.
Je loopt voor lul met zon kakzakje.
En die hond weet dat.
Volgende keer heeft ie diarree.
Mag jij het lekker oplikken.
Dat doe je toch zo graag?
Fucking dierenvriend?
Ik zweer plechtig dat ik ooit naar korea of vietnam ga.
Om hond te eten.
Jawel.
Absoluut.
In mijn gedachte kom ik dat restaurant binnen.
Zie ik een kooi met 12 puppies en net als met
kreeft kies ik er een uit en die ligt dan een halfuur
later lekker op mijn bord heerlijk gebakken.
Het water loopt me in de mond nu ik dit aant typen ben.
Echt waar.
Ik haat honden!
Maar net als met elke regel is er ook op deze
een uitzondering.
Een hond die ik niet dood wens.
Maar tolereer en zelfs een klein beetje graag heb.
Die hond heet Easy.
De hond van Joost en Hilde van Hyfte.
Na verschillende keren in de Ardennen met
hen en die hond te hebben gezeten,
hebben de hond en ik vrede gesloten.
Ect waar.
Als ik dat met een hond kan, is er nog hoop
voor de vlamingen en walen!
Easy is ook wel best een grote hond.
Eigenlijk is Easy een klein paard.
Een grijs metallic klein paard.
Ja hier komen de foto's:
Hier is ze met Hilde:
Wat hier gebeurde weet ik ook niet meer.
Maar het was minder pornografisch dan die foto
doet vermoeden.
Hilde is dus de vrouw van Joost en als dat al niet erg
genoeg is, ook mede eigenaar van de Eetfabriek.
Haar haar is trouwens een bewuste keuze (staat haar goed)
en ze is dus niet herstellende van chemo.
Right.
Nu als bewijs materiaal nog
2 foto's van mij met dat beest:
Inderdaad.
Ik weet het.
Het is slecht voor mijn imago.
Maar het is echt een braaf beest.
Grappig en lief.
En ik denk enorm lekker met een bearnaisesaus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten