(naast een proper huis en sex) is dat ik vanalles terug vind.
Voornamelijk onwaarschijnlijke rommel.
Nutteloze shit waarvan ik ooit dacht dat het iets was.
Veels te lang bewaard gebleven Flauwekul
Maar ook:
Dingen waarvan ik vergeten was dat ik het had.
Dingen waarvan ik wist dat ik het had
maar geen idee waar het lag.
Hier even rap twee van die dingen.
2 gesigneerde boekjes.
Ik ben geen handtekeningen jager.
Alles behalve.
Maar deze twee zijn voor mij wel bijzonder.
De eerste was in 1999 (was ik vergeten maar het staat erop)
Ik was flyers aan het ronddelen voor een 80s fuif in Leuven
die we daar organiseerden,
toen ik voorbij een stripwinkel liep
en zag dat de tekenaar van het geniale Fokke en Sukke
daar aan het signeren was.
Die kon ik niet laten lopen.
Das duidelijk.
Toen het mijn beurt was, vroeg die kerel : voor wie?
En ik antwoord: eh voor Fokke.
Dat kon niet anders dan het begin van een kort maar leuk
gesprekje worden.
Daar heb ik dit gesigneerde boekje met deze pagina aan over gehouden:
De andere is iets verder terug in de tijd: 1995.
Dat was een van de weinige keren dat ik
met een bek vol tanden, geen woord kon uitbrengen.
Een memorabele dag.
Geen cynische snauw, geen slap gelul.
Stilte.
Ja, daar had je bij willen zijn he?
Freek de Jonge trad op in Brussel.
Dat is en was toen zeker 1 van mijn grootste helden.
Na de geniale voorstelling (Ik denk Het Luik)
signeerde de Jonge in de foyer zijn boeken.
Ik als fan had alle boeken al.
Dus kocht er een dubbel.
Ja, je moet wel.
Dat was de eerste keer dat ik iets dubbel kocht.
(It all went downhill from there)
Het was mijn favoriete boek: het damestasje.
Na 10 minuten aanschuiven stond ik dan met mijn
tweede damestasje in de hand, oog in oog met mijn held.
De man die mijn interesse in comedy heeft opgewekt.
De man die cabaret zoals we dat nu kennen eigenlijk
gewoon bedacht heeft.
De man die ik op 31 december 1988 op tv zag
en heel hard om moest lachen en tot op vandaag
vind ik "De Ontlading" 1 van de briljantste dingen ooit.
En zo kan ik nog wel uren doorgaan.
Goed ik sta dus oog in oog met deze man.
Ik kan alles zeggen en vragen wat ik wil.
En er komt nix.
Geen reet.
Nada.
Ik kan geen woord uitbrengen.
Mijn hoofd is leeg.
Ik sta gewoon voor lul.
Ik kijk em aan en met alle mogelijke moeite
stamel ik: voor Fokke.
En dat staat in me boekje.
Tot zover mijn legendarische ontmoeting met Freek de Jonge.
Kerel zal ook wel gedacht hebben: wat een mongool.
Precies blij dat em zijn eigen naam nog wist...
Ach ja.
Ik heb er toch een gesigneerd boekje aan over gehouden:
Right, tot zover.
Die 2 boekjes staan dus nu weer op de juiste plaats.
Nu die duizenden andere boeken/cd's/dvd's nog.
Ik werk rustig verder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten