Helemaal niet zelfs.
mijn duimen zijn ongetraint.
en als ik al spelletjes doe zijn dat er van 3+ anders vind ik ze echt te moeilijk.
het is sinds starwars lego geleden dat ik nog verslaafd was aan een spelletje.
(ah ja ook dat homofiele kut wii spelletje korinpa heb ik lang gedaan)
voila Professor Layton and the Curious Village.
voor nintendo ds.
een spelletje met puzzels en een rode draad verhaal.
kei populair in japan. (waar er al deel 2 en 3 zijn).
het gaat dus om die professor layton.
dit is em dus:
kerel met een rare hoge hoed.
waarom die hoed?
geen idee.
ook geen idee waar ie professor in is.
maar hij is blijkbaar zeer slim want hij lost alle puzzels op.
eh nee.
dat doen wij.
eikel.
hier samen met zijn debiele hulpje: luke.
(zeker geen skywalker)
ze gaan samen gezellig op zoek via allerlei puzzels naar een gouden appel in the curious village:
dit is dat dorpje.
zucht.
een dorpje met een rare toren.
drie keer raden waar die zogezegde appel ligt.
tuurlijk in die toren.
ik irriteer kapot me aan die 2 fuckers.
het verhaaltje trekt op geen klote.
maar ik was verslaafd aan die puzzels.
dit zijn er een paar van in het begin.
ze werden steeds moeilijker.
ik heb het kutding uitgepeeld.
het stomme is dat je alleen die puzzels moet oplossen.
die worden wel behoorlijk moeilijk op het einde.
maar de zaak zelf wordt door het verhaaltje opgelost.
daar doe je zelf eigenlijk geen hol aan.
het ding stuurt je gewoon: ga nu naar hier en ga nu naar daar.
daar haal je de clues op en als je ze allemaal hebt lost die kut professor het zelf effe op.
en dan kunnen wij weer verder wat fucking puzzels oplossen.
fijn.
heb er een dikke 12 uur aan gezeten in totaal.
niet in 1 keer.
ben je gek.
ik heb een leven.
maar het was wel verslavend.
nu ben ik er wel helemaal klaar mee.
kan die kut professor niet meer zien.
ga ook die deel 2 en/of 3 niet kopen.
denk ik.
waarschijnlijk.
wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten