(ik had zelfs een paar maanden robert smith haar)
hield ik van hele andere muziek.
eerst was ik enorme queen fan en rond mijn 14e jaar ging dat over in marillion.
jazeker.
symfonische rock.
ik snapte er geen hol van, maar vond het fantastisch
samen met martin, mijn buurjongen, waren we grote fans.
en achteraf gezien is misplaced childhood uit 1985 wel ook echt een hele mooie plaat.
iedereen kent:
http://www.youtube.com/watch?v=60XzL_lMgZU
en misschien ook:
http://www.youtube.com/watch?v=Q7sIzWKHGwQ
dat zijn gewoon mooie leidjes!
en die plaat staat vol met ongelofelijke goede en knappe texten waar ik toen HELEMAAL niets van begreep en nu nog maar de helft.
marillion was ook de eerste band die ik ooit live zag.
samen met matrin zijn we naar dat optreden geweest.
ik kan me er niet veel meer van herinneren.
maar ik vond juist op het net de affiche van dat optreden.
het voorprogramma was dus dalbello.
theoretisch was dat dus eigenlijk het eerste optreden wat ik ooit zag.
dalbello was/is een beetje een raar wijf met een hit.
misschien ken je dit nummer:
http://www.youtube.com/watch?v=FHzCbjNmgYs
ja dat was 1987.
vanaf 88 begon ik meer en meer naar andere dingen te luisteren.
talking heads, talk talk, joy division, anne clark en vooral the cure.
ik werd die new waver.
en tegelijk verliet de originele zanger van marillion, fish (omdat em zo goed kon zuipen) de band.
kwam er een andere zanger en de muziek trok op geen zak meer.
en ook fish solo trekt op geen hol.(eh volgens mijn bescheiden mening dus he)
maar die ene plaat van marillion die vind ik nog steeds (eh ... terug) goed.
http://www.youtube.com/watch?v=XM3nozQ3i-s
Geen opmerkingen:
Een reactie posten