irritatie for life (deel 2 van 3000)

ik heb net letterlijk 3 minuten naar music for life op tv gekeken.
langer hield ik het niet vol.
het was die sam de bruyn.
nee, ik maak geen stront grapjes over zijn naam.
naamgrapjes liggen gevoelig bij mij.
ik ben als kind in een vat met naamgrapjes gevallen.
maar MIJN GOD wat een vervelende homo is dat zeg.
dat slappe gelul van die kerel.
(en je zou verwachten dat hij van stijve lullen houdt)
maar goed.
daar wou ik het niet over hebben.
2 dingen.

1. ik word gek van die debielen die naar een scherm zwaaien.
en niet naar de camera.
kijk! we zijn op een scherm.
de reactie om dan te zwaaien vind ik al raar.
doe je dat thuis in de spiegel ook?
oh ik zie mezelf
effe zwaaien.
en als je dan als een randmongool gaat zwaaien
ZWAAI DAN NAAR DE CAMERA.
het scherm IS EEN SCHERM!
die laat zien wat DE CAMERA OPNEEMT.
wij zien nu iemand die zichzelf herkent op een scherm en dan naar dat scherm zwaait.
dat is raar.

2. music for life wordt gesponsord door ING bank.
WAT?
WATTE?
GESPONSORD DOOR EEN BANK?
is het nu het moment dat banken debiele evenementen moet gaan sponsoren?
moeten de banken niet iets zuiniger met hun geld omgaan?
het was crisis dacht ik.
banken hebben toch geen geld?
toch zeker niet om weg te smijten aan een radiomarketingwedoennetalsofhetvoorkakdingetjeis?
die hebben toch al hun geld nodig om die enorme bonussen te betalen aan de mensen die er voor gezorgd hebben dat het crisis geworden is?
ok het is nu helemaal duidelijk
BANKEN KUNNEN NIET MET GELD OMGAAN.
en dat is raar want dat zou in principe hun dingetje moeten zijn.
banken doen met geld wat wij met diarree doen.
door het toilet spoelen.

en toen zette ik de tv af.
want op 3 minuten 2 irritaties is veel.
ik word al wat ouder
ik moet aan me hart denken.
als ik morgen de tv perongeluk nog eens op zet komt het volgende gezeur wel.