ik heb er enorm van genoten.
geen 25 moppen per minuut comedy.
maar wel een zeer mooie en grappig voorstelling.
over wielrennen.
en ik ken geen reet van wielrennen.
wielrennen is totale onzin in mijn ogen.
zeker parijs roubaix.
wat is dat?
geen idee.
een wielerwedstrijd.
het zal wel.
iets met een kei op het eind.
dat wist ik niet eens.
een steen als prijs.
top prijs.
en toch heeft steven er dus een zeer mooie voorstelling van gemaakt.
die zelfs de totale wielren leek (of zelfs hater) kan smaken.
want het ging natuurlijk wel over meer dan alleen wielrennen.
ja over zijn vader, bijvoorbeeld.
ik haat van die voorstellingen over vaders.
en over dromen en ambitie.
ik heb nix met dromen en ambitie.
en over in een bank werken.
ik heb HELEMAAL een hekel aan alles wat met banken te maken heeft.
en toch vond ik het een geweldige voorstelling.
steven is een geweldige verteller.
het publiek hangt aan zijn lippen.
hij wisselt zeer mooie (bijna poetische) delen af met zeer grappige stukken.
ik zal als een echte liv laveyne ook een van zijn grappen verklappen.
dat hoort zo bij een "recensie''.
een pekinees. dat is een kruising tussen een veldmuis en een sleutelhanger....
top mop.
als kassei in je buurt speelt.
ga dan kijken.
ik heb maar 1 vraag:
als al die winnaars van parijs roubaix een kassei winnen.
zitten er nu dan niet heel veel putten in die weg?
wielrennen?
ik word al moe van die kut stadsfietsjes.
parijs roubaix?
gewoon van het steen tot station het zuid met de fiets is ver zat.
en nee ik hoef dan geen stoeptegel te winnen.
thanks steven voor een zeer leuke avond.
en dank aan bart cannaerts dat ik mee mocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten